هرگاه بخواهد تربت برداری حتی به اندازه يك نخود.ابتدا آن را ببوسد و بر هر دو ديده گذارد وبگويد:

اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ وَ بِحَقِّ مَنْ حَلَّ بِهَا وَ ثَوَى فِيهَا وَ بِحَقِّ جَدِّهِ وَ أَبِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَخِيهِ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَ بِحَقِّ الْمَلائِكَةِ الْحَافِّينَ بِهِ إلّا جَعَلْتَهَا شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ بُرْءاً مِنْ كُلِّ مَرَضٍ وَ نَجَاةً مِنْ كُلِّ آفَةٍ وَ حِرْزاً مِمَّا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ.

خدايا به حق اين تربت، و به حق آن كه در آن فرود آمد، و در آن دفن شد، و به حق جدّ و پدر و مادر و برادرش و امامان از فرزندانش، و به حق ملائكه در برگيرنده اش از تو می خواهم كه آن تربت را شفاى از هر درد، و بهبود از هر بيمارى، و نجات از هر آفت، و پناه از آنچه می ترسم و حذر مى كنم قرار دهی. 

روايت شده كه مهر كردن تربت امام حسين عليه السّلام آن است، كه بر آن سوره انّا انزلناه بخوانى.

هرگاه خواستى تربت را بخورى، يا به كسى بخورانى بگو:

بِسْمِ اللَّهِ وَ بَاللَّهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقاً وَاسِعاً وَ عِلْماً نَافِعاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ.

به نام خدا و به خدا، خدايا ان را روزى فراخ، و دانش سودمند، و شفا از هر درد قرار بده، به درستى كه تو بر هرچيز توانايى

فوائد تربت شريفه امام حسین علیهم السلام  بسيار است، از جمله گذاشتن آن همراه ميّت در قبر، و نوشتن كفن با آن مستحبّ است و ديگر سجده كردن بر آن است، روايت شده سجده بر آن، هفت حجاب را برمیدارد، يعنى باعث قبولى نماز میشود، نمازى كه به عوالم بالا صعود كند و نيز ساختن تسبيح از تربت آن حضرت و ذكر گفتن با آن تسبيح و در دست داشتن آن است، كه فضيلت بسيارى دارد.

از حضرت رضا عليه السّلام روايت شده: هركه تسبيح ساخته شده از تربت امام حسين عليه السّلام را در دست بگرداند و بگويد: سبحان اللّه و الحمد للّه و لا اله الاّ اللّه و اللّه اكبر» حق تعالى عوض هر دانه براى او شش هزار حسنه بنويسد، و از او شش هزار گناه محو كند، و به او شش هزار درجه ترفيع دهد و براى او شش هزار شفاعت ثبت كند.

از امام صادق عليه السّلام روايت شده: هركه در دست خود سنگ هايى كه از تربت امام حسين عليه السّلام است را بگرداند يعنى تسبيح پخته، پس يك بار استفغار كند، هفتاد استغفار براى او نوشته میشود، و اگر تسبيحى را در دست نگاه دارد، و تسبيح نگويد به عدد هر دانه هفت مرتبه براى او نوشته میشود.

امام صادق عليه السّلام فرمودند هرگاه كسى بخواهد كه او را از هر بيمى امان بخشد، بايد تسبيحى كه از تربت آن حضرت ساخته باشند، در دست بگيرد، و سه مرتبه اين دعا را بخواند:

أَصْبَحْتُ [أَمْسَيْتُ ] اللَّهُمَّ مُعْتَصِماً بِذِمَامِكَ وَ جِوَارِكَ الْمَنِيعِ الَّذِي لا يُطَاوَلُ وَ لا يُحَاوَلُ مِنْ شَرِّ كُلِّ غَاشِمٍ وَ طَارِقٍ مِنْ سَائِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَ مَا خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِكَ الصَّامِتِ وَ النَّاطِقِ [فِي جُنَّةٍ] مِنْ كُلِّ مَخُوفٍ بِلِبَاسٍ سَابِغَةٍ حَصِينَةٍ وَ هِيَ وِلاءُ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ [مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ] مُحْتَجِزاً [مُحْتَجِباً] مِنْ كُلِّ قَاصِدٍ لِي إِلَى أَذِيَّةٍ بِجِدَارٍ حَصِينٍ الْإِخْلاصِ فِي الاعْتِرَافِ بِحَقِّهِمْ وَ التَّمَسُّكِ بِحَبْلِهِمْ جَمِيعاً مُوقِناً أَنَّ الْحَقَّ لَهُمْ وَ مَعَهُمْ وَ مِنْهُمْ وَ فِيهِمْ وَ بِهِمْ أُوَالِي مَنْ وَالَوْا وَ أُعَادِي مَنْ عَادَوْا وَ أُجَانِبُ مَنْ جَانَبُوا فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَعِذْنِي اللَّهُمَّ بِهِمْ مِنْ شَرِّ كُلِّ مَا أَتَّقِيهِ يَا عَظِيمُ حَجَزْتُ الْأَعَادِيَ عَنِّي بِبَدِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّا جَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لا يُبْصِرُونَ.

صبح كردم خدايا چنگ زنان به پيمان و جوار محكمت، كه مورد دستبرد واقع نگردد، و از دست قدرتت گرفته نشود، از شرّ هر زورگو و شبيخون زننده در شب، از همه آنان كه آفريدى، و آنچه آفريدى از مخلوقاتت، خاموش و گويا، در سپرى محكم از هر موجود ترسناك، با پوششى سرشار و قلعه دار، و آن سپر ولايت اهل بيت پيامبرت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) است درحالی كه نگاهدار خود هستم از هركه قصد آزارم را دارد، با ديوار محكم اخلاص، در اعتراف به حقّشان، و چنگ زدن به رشته ولايت تمامى آنان، درحالی كه يقين دارم كه حق براى آنان و با آنان، و از سوى آنان، و در ميان آنان و به واسطه آنان است. دوست دارم كسى را كه آنان دوست دارند، و دشمن دارم كسى را كه آنان دشمن دارند و كناره گيرى ميكنم از هركه آنها از او كناره گرفتند، پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا نگهدار، خدايا به حق ايشان از شرّ هر چه از آن مى پرهيزم، اى بزرگ دور ساختم دشمنانم را از خود به وسيله پديدآورنده آسمانها و زمين، ما را از پيش روى ايشان و پشت سرشان سدى قرار داريم پس ايشان نمی بينند.

پس تسبيح را ببوسد و بر هر دو چشم بمالد و عبارت زیر را بگويد.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الْمُبَارَكَةِ وَ بِحَقِّ صَاحِبِهَا وَ بِحَقِّ جَدِّهِ وَ بِحَقِّ أَبِيهِ وَ بِحَقِّ أُمِّهِ وَ بِحَقِّ أَخِيهِ وَ بِحَقِّ وُلْدِهِ الطَّاهِرِينَ اجْعَلْهَا شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ أَمَانا مِنْ كُلِّ خَوْفٍ وَ حِفْظا مِنْ كُلِّ سُوءٍ.

پس تسبيح را ببوسد و بر هر دو چشم بمالد و بگويد: خدايا از تو مى خواهم به حق اين تربت مبارك، و به حق صاحبش، و به حق جدّ و پدر و مادر و برادرش، و به حق فرزندان پاكش، آن را شفايى از هر درد، و ايمنى از هر بيم، و نگهدار از هر بدى قرار ده. بعد تسبيح را بر جبين خود بگذارد.

مشهور ميان علما آن است كه خوردن گل و خاك مطلقا جايز نيست، مگر تربت مقدّسه امام حسين عليه السّلام به قصد شفا بدون قصد لذّت. آن هم به اندازه يك نخود، بلكه احوط آن است كه به اندازه يك عدس باشد، و خوب است تربت را در دهان بگذارد، و پس از آن جرعه اى از آب بخورد و بگويد:

اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقاً وَاسِعاً وَ عِلْماً نَافِعاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ.

خدايا آن را روزى فراخ، و دانش سودمند، و شفاى از هر درد و بيمارى قرار ده.

حديث معتبرى از امام صادق عليه السّلام نقل شده: هركه خاك قبر امام حسين عليه السّلام را بفروشد، چنان است كه گوشت آن حضرت را فروخته و خريده.